Louis Marie...mijn thuis.

yvette Vanavermaete

In ’t hartje van de Vlaamse Ardennen,
Is een wondermooi gehucht.
Zilveren herfstdraden glinsteren
In de herfst ijle lucht
Buurtvogels kwinkelen er hun hoogste lied
In ’t Muziekbos waar men nog van rust geniet
Oude bomen, als stoere wachters staan stil
Rond de bekende Geuzentoren, oud, stoer en kil.
Bezoek de boetzitting of de Romeinse steen gerust
Overal vindt je in dit paradijsje rust.
Zachtjes dempt de afstand in de gouden nevel
Dringt de klokken galm tot aan de hemel
Over huizen en laag gelegen velden
Zo’n dorpje vindt men zelden.
Het komt uit Onze Lieve Vrouw van La Salette toren,
Waar men de Heilige Apolonia tegen tandpijn aanroept
En harmonie en schoonheid elkaar ontmoet.
In de stilte van bos en veld
Lijkt alles wel volmaakt.
Af en toe een schril gefluit
Van de trein die door de tunnel rijdt.
Ja dit plekje
waar de wind zo ruist
is Louis Marie...mijn thuis.