INLOGGEN
«»

Dat zo heel arme straatje

Dat nauwe, kleine straatje dat ik doorlopen
moest gaan Ik ging er dagelijks doorheen
als de schoolbel bijna luidde en ik me
haastte in mijn bestaan

De mensen waren er straatarm; werkloosheid
heerste Bij droog weer op straat geleefd
Een vrouw zag ik, aan haar lippen een shaggie
gekleefd Een hond werd toegeschreeuwd

Hun kleine kinderen, uiterst nieuwgierig,
stonden in de deuropening met ongekamde
haren voor de ogen Smoezelig ondergoed
aan...

Te duchten had ik weinig; gegroet werd ik
heel spontaan
Bij jaren latere inspectie bleek het vrijwel
-steegje- met geen enkele steen daar nog
te bestaan.

Dakoyria, 2018.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 18-10-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Dakoyria
Actief sinds: 08-11-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Dat zo heel arme straatje’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.