«»
moest gaan Ik ging er dagelijks doorheen
als de schoolbel bijna luidde en ik me
haastte in mijn bestaan
De mensen waren er straatarm; werkloosheid
heerste Bij droog weer op straat geleefd
Een vrouw zag ik, aan haar lippen een shaggie
gekleefd Een hond werd toegeschreeuwd
Hun kleine kinderen, uiterst nieuwgierig,
stonden in de deuropening met ongekamde
haren voor de ogen Smoezelig ondergoed
aan...
Te duchten had ik weinig; gegroet werd ik
heel spontaan
Bij jaren latere inspectie bleek het vrijwel
-steegje- met geen enkele steen daar nog
te bestaan.
Dakoyria, 2018.
Dat zo heel arme straatje
Dat nauwe, kleine straatje dat ik doorlopenmoest gaan Ik ging er dagelijks doorheen
als de schoolbel bijna luidde en ik me
haastte in mijn bestaan
De mensen waren er straatarm; werkloosheid
heerste Bij droog weer op straat geleefd
Een vrouw zag ik, aan haar lippen een shaggie
gekleefd Een hond werd toegeschreeuwd
Hun kleine kinderen, uiterst nieuwgierig,
stonden in de deuropening met ongekamde
haren voor de ogen Smoezelig ondergoed
aan...
Te duchten had ik weinig; gegroet werd ik
heel spontaan
Bij jaren latere inspectie bleek het vrijwel
-steegje- met geen enkele steen daar nog
te bestaan.
Dakoyria, 2018.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 18-10-2018
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
DakoyriaActief sinds: 08-11-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Dat zo heel arme straatje’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Gedichten over locaties en plekken
Nieuwste gedichten
Best beoordeelde gedichten
- Het dorp waar ik woon!
- Het Rode Plein
- Museum Speelklok
- Antwerpen, stad aan de...
- Droomtuinen
- Verslag uit de Ardennen