kleine antwerpse kroeg

Geert Messelis

de kroeg is schor
in smalle onontdekte straat
kasseien gloeien in de nacht
de lampen zijn
als volle maan
een melodie waait aan
een lach, een traan
nee, dit is geen levenslied
is ook geen wiegelied
om middernacht
"that old demon called love"
de donkere planken
van de vloer
nemen licht
kaatsen terug
als in een jazzkwartet
af en toe wordt iets gezegd
met weinig woorden
de allerlaatste tram
glijdt nu voorbij
zijn schuren is Jacques Brel
de late avond
overschrijdt
de drempel
wees welkom
in de volle
onontdekte nacht