een dorp
woonde in de ketenstraat
en voelde me ook
woorden werden niet gewisseld
een knik meer niet
de mannenn
om vijf uur het café
om zeven aardappeleters
vol laten lopen
en niet meer spreken
schreeuwen als spreeuwen
en pronken met hun listigheid
om ladderzat te rijden
het spotten met gezag
als ze beschonken waren
en moeder het niet zag
het eeuwig atavisme
je moet je plan maar trekken
een raar soort soldaat schweik
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 06-02-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Geert Messelis (Actief sinds: 26-09-2016)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘een dorp’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.