verdoling

Geert Messelis

het fluistert in de kruinen
het ruisen brengt ons nader
verlaten van begane paden
we schuiven naar de rust
het lied zingt een eeuwigheid
van eenzaamheid
we willen graag verwijlen
in een beloofde tijd
die wenkt achter gordijnen
van nevels over het zwarte land
we zoeken ons een weg
over onbegane grond

de zon schuift achter horizonten
van monsters en van oude mannen
met baarden en van ijsgodinnen
de tijd stopt pal voor ons
de navelstreng is doorgeknipt
de aarde zwarter dan de nacht

geef ons een laatste wake
voor we verdwijnen in een graf
dat sinds bijna altijd
te wachten lag
de aarde is voorbij
dwaallichtjes dansen
verloren elfen in 't moeras