Julianapark te Utrecht

Willem Bernardus Tijssen

Langs de spoorlijn Utrecht-Amsterdam
vindt men een stadspark, dat in een
vorige eeuw geleidelijk tot ontwikkeling kwam.
In 1903 ontstond in opdracht van
de bankier Jan Kol een Engels geïnspireerde
tuin naar hem vernoemd, 'de 'Tuin van Kol'.
Zo werd een particulier initiatief bij
de Utrechtse bevolking beroemd; had het de
plaats voor verpozing innig lief, na een
bezoek zo vaak geroemd.

Tot 1928 bleef de 'Tuin van Kol' bij de
bankiersfamilie in particuliere handen.
Kon zij het zich uitbreidende stadspark
met hertenkamp zelfs niet gratis aan de
gemeenten Zuilen en Utrecht verpanden.
Gedurende de crisisjaren verschafte het
stadspark aan de bevolking werk;
ging het 'het Julianapark' heten in de
omgeving van de Oranje kerk.

Een particuliere verantwoording werd een
gemeentelijk toezicht; kreeg op 9,5 hectare
cultuurgrond met een integratie tussen flora
en fauna een natuurlijk gezicht.
Waarbij ten behoeve van de arbeiders uit de
omliggende straten een educatief wonder het
niet kon laten door de speling van de natuur
aan hen te worden verricht.

Ook vandaag de dag heeft zo'n stadspark nog
waarde. Is het de groene verfrissende long
van de stedeling in een zittend en vaak
ongezond bestaan; kan zo'n stadspark wat
rust en afleiding geven, wanneer de wandeling
over haar paden kan gaan.