Albion
Wanneer het benauwt in Calais
en je staat bij het leven
in het krijt; en de meeuwen iets
droefgeestigs overzweven van
een mens op de vlucht voor zijn spijt;
dan kun je beter laat dan nooit na
het vele botsen; op zoek gaan naar
nieuw geluk achter Dovers witte
krijtrotsen.
Aan Albions Zuidkust doemt tijdloos
witte hoop omhoog, die nog nimmer
de goede intenties van de overzijde
bedroog. Een zeemeeuw neemt vaak
oud verdriet mee van het continent,
maar het krijgt een nieuwe kans voorbij
de krijtrotsen op weg naar de tuinen
van Kent.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-05-2016
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Willem Bernardus Tijssen (Actief sinds: 02-03-2015)
Informatie bij het gedicht
Schrijver: Willem B. Tijssen
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Albion’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.