INLOGGEN
«»

Terschelling

Altijd wanneer ik naar Terschelling vaar
op de veerboot over de Waddenzee,
Verlang ik naar zijn duinen en zijn akkers
Met daarop het grazend vee. Bij het
Weerzien verlang ik naar zijn haven; het
Staren naar de Brandaris op zijn vaste stee.

Altijd wanneer ik naar Terschelling vaar
Op de veerboot over de Waddenzee,
Komt mijn hartslag niet tot bedaren
gelijk de golfslag die ik aanschouw op
Zijn ree. Bij het weerzien verlang ik naar
De kleurschakering en de schittering van
Het Water van de omspoelende zee.

Altijd wanneer ik van Terschelling huiswaarts
keer op de veerboot over de Waddenzee,
Koester ik het beeld als een parel die ik
Opdook uit de grauwe zee. Bij afscheid
Dit beeld nog eenmaal visualiseren voordat
Het wegzinkt achter de horizon in de zee.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 03-08-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Willem Bernardus Tijssen
Actief sinds: 02-03-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Terschelling’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.