LEEU van LUZERN
Aan de rotswand ligt het stenen roofdier,
stervend, het hoofd met zware manen
op zijn poten. Dichte ogen bergen tranen
vol droeve berusting van het eed'le dier.
De voorste klauw blijft echter trots soldenier,
bewaakt zwaard en schild, zal nimmer tanen,
steeds de weg naar strijdlust en -moed banen,
het wezen houden van wachtende banier.
De gebeeldhouwde koning der wildernis
strooit roemrijk verleden over krijgslieden
van Zwitserland, waar altijd vrede is.
Een tijdloze lauwerkrans mag men bieden
aan huurlingen, met trouwe verbintenis,
die bij dreiging of sneven nooit vlieden.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-09-2022
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)
Informatie bij het gedicht
De leeuw van Luzern werd in in jaren 1820/21 gehouwen in een rotswand van een parkje in Luzern. Het stervende dier herinnert aan de Zwitserse huurlingen, die een eervolle dood in de strijd vonden, met name toen de soldeniers het opnamen in tijdens de Franse revolutie in 1792.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘LEEU van LUZERN’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.