«»
Hij zit in de busÂ
Van Pernis naar Marconiplein
En daarna met de metro
Verder richting huisÂ
Het is donker buitenÂ
De avond is gevallenÂ
Hij leest een boekÂ
Over een mismaakte jongen
Die opgroeit in een wrede wereld
Hij heet Euchrid EucrowÂ
Het verhaal is ontluisterendÂ
Het leest als een duister gebedÂ
Hij voelt zich getroostÂ
Hij stapt uit op het stationÂ
Hij realiseert zich ineensÂ
Dat hij zijn mooie zwarte parapluÂ
Achter in de bus heeft laten liggenÂ
De paraplu die hij van zijn moeder kreeg
Hij voelt een golfje verdrietÂ
Hij weet dat het te laat isÂ
Hij draait zich rustig om
De bus rijdt al uit zicht
De avond slokt hem op
Hij zwaait zijn paraplu uitÂ
Hij staat in de supermarktÂ
Hij voelt steken in zijn rug
Telkens als hij moet bukken
Of iets uit de schappen wil pakkenÂ
Slaakt hij een korte kreet
Of probeert die te onderdrukkenÂ
Hij vindt het wat beschamendÂ
Hij voelt zich ongerustÂ
Hij staat op de randÂ
Hij koopt speklapjes en bruine bonenÂ
En yogurt met appel en rozijnenÂ
ChemicaliënÂ
Hij verkoopt chemicaliënÂ
OplosmiddelenÂ
Dat heeft men hem verteldÂ
Hij heeft een bureau met stoelÂ
Hij heeft een telefoon en een computerÂ
Hij draagt een jasje en een stropdasÂ
Er zitten mensen om hem heenÂ
Allerlei vreemde en enge mensenÂ
Die kennelijk zijn collega's zijnÂ
Hij zou hier niet willen zijn
Hij leest over Euchrid EucrowÂ
Een misvormde jongen
In een veel te wrede wereldÂ
Terwijl hij in de bus zit
Terwijl hij later in zijn bed ligtÂ
Euchrid neemt wraakÂ
Euchrid gaat ten onderÂ
Hij leeft met Euchrid mee
Euchrid Eucrow
EUCHRID EUCROWÂHij zit in de busÂ
Van Pernis naar Marconiplein
En daarna met de metro
Verder richting huisÂ
Het is donker buitenÂ
De avond is gevallenÂ
Hij leest een boekÂ
Over een mismaakte jongen
Die opgroeit in een wrede wereld
Hij heet Euchrid EucrowÂ
Het verhaal is ontluisterendÂ
Het leest als een duister gebedÂ
Hij voelt zich getroostÂ
Hij stapt uit op het stationÂ
Hij realiseert zich ineensÂ
Dat hij zijn mooie zwarte parapluÂ
Achter in de bus heeft laten liggenÂ
De paraplu die hij van zijn moeder kreeg
Hij voelt een golfje verdrietÂ
Hij weet dat het te laat isÂ
Hij draait zich rustig om
De bus rijdt al uit zicht
De avond slokt hem op
Hij zwaait zijn paraplu uitÂ
Hij staat in de supermarktÂ
Hij voelt steken in zijn rug
Telkens als hij moet bukken
Of iets uit de schappen wil pakkenÂ
Slaakt hij een korte kreet
Of probeert die te onderdrukkenÂ
Hij vindt het wat beschamendÂ
Hij voelt zich ongerustÂ
Hij staat op de randÂ
Hij koopt speklapjes en bruine bonenÂ
En yogurt met appel en rozijnenÂ
ChemicaliënÂ
Hij verkoopt chemicaliënÂ
OplosmiddelenÂ
Dat heeft men hem verteldÂ
Hij heeft een bureau met stoelÂ
Hij heeft een telefoon en een computerÂ
Hij draagt een jasje en een stropdasÂ
Er zitten mensen om hem heenÂ
Allerlei vreemde en enge mensenÂ
Die kennelijk zijn collega's zijnÂ
Hij zou hier niet willen zijn
Hij leest over Euchrid EucrowÂ
Een misvormde jongen
In een veel te wrede wereldÂ
Terwijl hij in de bus zit
Terwijl hij later in zijn bed ligtÂ
Euchrid neemt wraakÂ
Euchrid gaat ten onderÂ
Hij leeft met Euchrid mee
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 30-10-2021
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Vincent OostrijckActief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Euchrid Eucrow ’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.