INLOGGEN
«»

De oude vrouw

DE OUDE VROUW

De vrouw was oud
En ze wist niet eens meer
Hoe oud ze precies was

Iedereen die ze had gekend
Was inmiddels verdergegaan
Of gewoon verdwenen

De wereld was veranderd
Als ze uit haar raam keek
Zag ze dat het er wemelde
Van de zilveren ruimtevaartuigen

Felgekleurde metalen bollen
Cirkelden rond haar flat
Ze deden de nachtelijke hemel
Branden en oplichten

Ze waagde zich soms buiten
Maar ze begreep de mensen niet
Ze verstond hun taal niet

De gebouwen waren zo hoog
Dat ze de daken niet kon zien
Die verdwenen in de wolken

Mechanische zusters en broeders
Gaven haar pillen en papjes
Met allerlei vreemde kleuren
Honger had ze niet

Er werd naar haar uitgekeken
Maar niet naar haar omgekeken
Ze hielden haar in de gaten
Maar altijd vanaf afstand

Tijdens de vele lange nachten
Als ze wakker lag in haar bed
Zag ze de lichtgeesten
Ze dansten en ze zongen

De nacht vibreerde
En kromp daarna samen
Tot er niets van overbleef

Ze vroeg zich vaak af
Wanneer het haar tijd was
Ze wilde ook verdergaan
Ze wachtte al zo lang

Misschien was God haar vergeten
Op een mooie dag
Zou Hij toch aan haar denken
Dan mocht ze ook hier vandaan

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 02-01-2021

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Vincent Oostrijck
Actief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De oude vrouw ’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.