INLOGGEN
«»

Duister licht

De kalmte ontwaakt. Zij laat haar glans schijnen en verlicht daarmee het universum en haar bewoonde aarde met haar onderdanen. Zij laat mij glimlachen naar het evenbeeld wat ik dagelijks opmerk in spiegels en in ramen. Zij geeft mij moed en levenskracht. Door haar sta ik. Door haar beweeg ik. Door haar durf ik mijn tanden bloot te lachen.

Het duister ontwaakt. Hij kerft zijn scherven in mijn vlees en voedt zich met mijn angsten en bekroond mij daarmee tot zijn trouwste slaaf. Hij laat mijn tranen die ooit uit zout en vocht bestonden hun weg langs mijn gelaat wegbranden. Mijn ogen geven zijn identiteit in mijn littekens prijs. Hij houdt van de scheuren in mijn ziel. Hij geniet van mijn open wonden ten overstaan van de wereld.

Vredig en stil houdt zij zich koest. Verlangend naar een moment om weder te kunnen ontwaken om haar licht te kunnen schijnen. Hij houdt van mijn keuze voor hem en niet voor haar. Schaterlachend vult hij de ruimte met zijn aanwezigheid. Triomfantelijk verscheurt en vreet hij gulzig van mijn vertrouwen.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 28-11-2020

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Zai Cheikh
Actief sinds: 28-11-2020 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Duister licht’ van Zai Cheikh zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.