Liggen in het gras

Vincent Oostrijck

LIGGEN IN HET GRAS

Hij lag daar in het gras
Ergens in het voorjaar
Het was een groot grasveld
Gelegen naast de universiteit

Er liep een pad langszij
Dat naar de studentenflats leidde
En als je daarna nog verder liep
Was je zo in het Teutoburgerwoud

Hij ging niet naar het bos
Hij lag roerloos in het gras
En hij had niet de intentie
Om ooit weer op te staan

Hij zou op zijn rug blijven liggen
Tot de pijn verdwenen was
Tot hij zich beter zou voelen
Tot hij het leven weer zag zitten

Hij wenste dat het grastapijt
Waarop zijn lichaam worstelde
Zich liefdevol zou openen
En hem tot zich zou nemen

Wellicht zou het zachte gras
Een ferme groeispurt maken
En hem met sprieten bedekken
Hij zou rusten in een warme cocon

Hij zou zo blijven liggen
Tot hij een nieuw mens zou zijn
Zijn hoofd kalm en tevreden
Zijn lichaam vrij van pijn

Er gebeurde niets
De studenten en de professoren
Liepen pratend voorbij
Hij hield zijn ogen gesloten

Tegen het einde van de dag
Werd de atmosfeer kouder
Hij stond terneergeslagen op
Hij liep naar het studentenhuis

Hij plofte neer op zijn bed
Niets in zijn leven klopte
Hij probeerde te vergeten
Wat hij niet vergeten kon