Arme vluchtelingen.....
Even, maar slechts heel even, sta ik er plotseling
wat bij stil
Die onmetelijke stroom vluchtelingen; hun kampen
Ik krijg het er koud van en ril.....
Meer dan overbemande tenten en het giet gestadig
ook daar; veelvuldig ontstane modderpoelen.....
De eeuwig gevoelde honger en kou, ziekten een al te
groot gevaar
Hoezo ook daar coronamaatregelen in zo'n immens
gebied?
Zomaar een ten dode bestemd deel van de mensheid?
Nogal een luxe dat ik dat hier, warm, kan bedenken
terwijl ik opnieuw mij sterkende koffie naar binnen giet.
Dakoyria, 2020.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-10-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Arme vluchtelingen.....’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.