«»
Dit zijn de voortekenen
Van de allerlaatste fase
Als alles op zijn einde loopt
Wanneer de roestige machine
Die al zolang haperde
Definitief het loodje legt :
De klokken stoppen
Ze exploderen
Ze tikken terug in de tijd
De dagen zijn snikheet
De nachten zijn ijskoud
En bieden geen troost
Je zult uitgeput zijn
En je slaap droomloos
Je vindt geen rust meer
Alles zal op je drukken
Als nooit te voren
Terwijl je veerkracht wegebt
Je zult door je benen zakken
Je zult liggen wachten
Op iets dat niet meer komt
Je vrienden zijn je vijanden
En je oude vijanden
Staan je nog immer naar het leven
Niets van wat je hoort
Berust nog op enige waarheid
De waarheid is afgedankt
Vogels vallen uit de lucht
En storten neer op aarde
Als de bommen van weleer
Technologische monsters
En ontwrichtende virussen
Teisteren de digitale wereld
Een gloed valt over de aarde
Met kleuren zo verontrustend
Dat ze je oogleden schroeien
Alles in je doet pijn
Of is juist gevoelloos
Het is de tijd van alles of niets
De ratten en het ongedierte
Maken dat ze wegkomen
De andere dieren waren al weg
Er is geen muziek meer
Alleen een monotoon gedreun
Dat voortdurend in je hoofd hamert
Er is een IJzeren Gordijn
Een Berlijnse Muur
Tussen de mensen onderling
De Messias wordt opnieuw geboren
Daarna wederom verworpen
En tenslotte bruut vermoord
Dit zijn de voortekenen
Waaraan je de laatste fase herkent
En je kunt je niet voorbereiden
Je kunt je niet wapenen
Je kunt je alleen schrap zetten
En hopen dat het snel voorbij is
Het zal ook voorbijgaan
Maar niet zoals je dacht
Of zoals je had gehoopt
De voortekenen
DE VOORTEKENENDit zijn de voortekenen
Van de allerlaatste fase
Als alles op zijn einde loopt
Wanneer de roestige machine
Die al zolang haperde
Definitief het loodje legt :
De klokken stoppen
Ze exploderen
Ze tikken terug in de tijd
De dagen zijn snikheet
De nachten zijn ijskoud
En bieden geen troost
Je zult uitgeput zijn
En je slaap droomloos
Je vindt geen rust meer
Alles zal op je drukken
Als nooit te voren
Terwijl je veerkracht wegebt
Je zult door je benen zakken
Je zult liggen wachten
Op iets dat niet meer komt
Je vrienden zijn je vijanden
En je oude vijanden
Staan je nog immer naar het leven
Niets van wat je hoort
Berust nog op enige waarheid
De waarheid is afgedankt
Vogels vallen uit de lucht
En storten neer op aarde
Als de bommen van weleer
Technologische monsters
En ontwrichtende virussen
Teisteren de digitale wereld
Een gloed valt over de aarde
Met kleuren zo verontrustend
Dat ze je oogleden schroeien
Alles in je doet pijn
Of is juist gevoelloos
Het is de tijd van alles of niets
De ratten en het ongedierte
Maken dat ze wegkomen
De andere dieren waren al weg
Er is geen muziek meer
Alleen een monotoon gedreun
Dat voortdurend in je hoofd hamert
Er is een IJzeren Gordijn
Een Berlijnse Muur
Tussen de mensen onderling
De Messias wordt opnieuw geboren
Daarna wederom verworpen
En tenslotte bruut vermoord
Dit zijn de voortekenen
Waaraan je de laatste fase herkent
En je kunt je niet voorbereiden
Je kunt je niet wapenen
Je kunt je alleen schrap zetten
En hopen dat het snel voorbij is
Het zal ook voorbijgaan
Maar niet zoals je dacht
Of zoals je had gehoopt
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 12-07-2020
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Vincent OostrijckActief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De voortekenen ’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.