Grijpen naar pijn

Myrthe Dokens

Ik ben het niet meer gewoon zonder pijn.
Ik verlang naar je.
Mag dit er wel zijn?

Ik zoek je op.
In dit hoofd mag het er zijn of
in die zotte kop.

Ik blijf me vastgrijpen aan jou,
een haat liefde relatie alsof
ik precies van je hou.

Ik begrijp het niet,
waarom doe je me dit aan,
het is alsof je het niet ziet.

Moet ik mijn ziel geven,
zodat je weggaat en
ik terug kan leven.

Als ik naar je grijp, genees ik niet
en blijf ik dwalen in deze duisternis.
Zo blijf ik met mijn verdriet.

Ik kom naar je toe en dan geef ik je mijn ziel
en jij mijn leven.
Is dit een deal?
Zo kan ik terug in de wolkjes zweven.

Myrthe Dokens, 20/5/2020