«»
Je draagt het constant met je mee
Maar het is niet te traceren
Voor de een het geluid van de zee
Voor de ander het geluid van boren
En toch door anderen niet te horen
Het is een onbekend stil verdriet
Wat een ander niet hoort of ziet
Men verliest de moed om te leven
En men wil er alles voor geven
Om er van verlost te zijn
Het geluid van onzichtbare pijn
Heeft de naam Tinnitus gekregen
Maar het is zeker geen zegen
Men is aan deze aandoening gebonden
Want een oplossing is nog niet gevonden
Ondanks de stilte
Ondanks de stilteJe draagt het constant met je mee
Maar het is niet te traceren
Voor de een het geluid van de zee
Voor de ander het geluid van boren
En toch door anderen niet te horen
Het is een onbekend stil verdriet
Wat een ander niet hoort of ziet
Men verliest de moed om te leven
En men wil er alles voor geven
Om er van verlost te zijn
Het geluid van onzichtbare pijn
Heeft de naam Tinnitus gekregen
Maar het is zeker geen zegen
Men is aan deze aandoening gebonden
Want een oplossing is nog niet gevonden
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 22-02-2020
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Gertjan van der KraanActief sinds: 31-10-2014Informatie bij het gedicht:
Het stille verdriet van Tinitis Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ondanks de stilte’ van Gertjan van der Kraan zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.