Verval van een mens
Hij schiet me even aan: Ken ik u niet van de soos?
Wij komen daar niet meer, ach mijn vrouw, zo bar
en boos
We zoeken nu een ándere recreatieplek in een meer
aangepast tijdsbestek
Ik verval in een naar soort cliché, geef hem voor haar
bemoedigende woorden mee
Wat dát dan zou bezielen? Zo heel oud worden en nog
maar een fractie zijn voor hem die je eens zo wist te
bekoren...
Er zit nog slechts een zielig hoopje mens, zo heel verloren.
Dakoyria, 2019.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 15-02-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Verval van een mens’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.