INLOGGEN
«»

Verval van een mens

Hij schiet me even aan: Ken ik u niet van de soos?
Wij komen daar niet meer, ach mijn vrouw, zo bar
en boos

We zoeken nu een ándere recreatieplek in een meer
aangepast tijdsbestek
Ik verval in een naar soort cliché, geef hem voor haar
bemoedigende woorden mee

Wat dát dan zou bezielen? Zo heel oud worden en nog
maar een fractie zijn voor hem die je eens zo wist te
bekoren...
Er zit nog slechts een zielig hoopje mens, zo heel verloren.

Dakoyria, 2019.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 15-02-2019

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Dakoyria
Actief sinds: 08-11-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Verval van een mens’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.