Dozen
Dozen
Zijn nieuwe huis
Staat volgestouwd met dozen
Die nooit worden uitgepakt
Als hij ooit weer verhuist
Gaan ze gewoon mee
Naar waar hij dan weer heengaat
Overal in huis staan ze opgestapeld
Helemaal tot aan het plafond
En wat betreft hun inhoud
Raakte hij reeds lang geleden
Het spoor volledig bijster
Soms stort zo'n toren in
Als een oude bouwval
Die zijn laatste adem uitblaast
Met een ziekmakende klap
Barsten de dozen dan uit elkaar
Als overrijpe tomaten
Dan raapt hij de zooi van zijn leven
Zuchtend bij elkaar
Hij plakt de gewonde dozen
Met plakband bij elkaar
En propt alle ellende er weer in
Hij heeft geen meubelen
Of zoiets als een bed om in te slapen
Hij heeft slechts een oud matras
De dozen zelf fungeren
Als tafels en stoelen
Of als een dressoir
Voor de tv die hij niet heeft
Hij heeft een gangenstelsel gecreëerd
Tussen alle dozen door
Een labyrint om in te verdwalen
Een wereld om in te verdwijnen
En om na verloop van tijd
De weg terug nooit meer te vinden
Het is geen sinecure
Om het pand te betreden of te verlaten
Onwillige dozen liggen dwars
En versperren koppig de weg
Dit is misschien niet het leven
Dat hij had gewild
Maar dit is wel het leven
Dat hij zelf heeft gekozen
De pijn en de wanhoop
De herinneringen
Het grote verdriet
Alles wordt netjes ingekaderd
Door ontelbare dozen
Ze zijn het enige tastbare bewijs
Dat hij nog bestaat
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-12-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Vincent Oostrijck (Actief sinds: 20-08-2017)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Dozen’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.