«»
Ik was een soort alpinist
Ik beklom berg na berg
En na elke berg die ik had beklommen
Volgde weer een nieuwe berg
Het hield nooit op
Ik zwoegde voort
Maar opgeven deed ik niet
Ik wilde wel opgeven
Ik wilde zo graag opgeven
Niets liever dan dat
Mezelf neerleggen in de sneeuw
De geest geven
De tocht beëindigen
Maar dat deed ik niet
Na elke top volgde een afdaling
Ik daalde dan diep af in mezelf
Tot ik bij de voet van de volgende berg kwam
Waarna het klauteren weer begon
Ik wist niet waar ik me bevond
Of waar ik naartoe ging
En of ik daar ooit zou arriveren
Ik kon me niets anders voorstellen
Dan dit bestaan als bergbeklimmer
Ik had altijd bergen beklommen
Een ander leven herinnerde ik mij niet
En zo ging het door
En zo ging het verder
Tot ik op een dag de zee bereikte
Zomaar ineens
De bergen lagen achter mij
Ik aanschouwde de oceaan
Ik besloot een zwemmer te worden
Ik werd een bedwinger
Van de golven en de branding
Ik zwem nu alweer maanden
Ik zwem aan éen stuk door
Voor mij alleen oceaan
En achter mij eveneens
Zal ik ooit de oever vinden ?
Wat tref ik daar dan aan ?
Bergen waarschijnlijk
Niets dan bergen
Werelden van rots en steen
En achter die bergen
Waarschijnlijk weer oceanen
Veel meer zeeën van wanhoop
Dan een mens bedwingen kan
De ontreddering is groot
Ik verlang naar rust en vrede
Naar de zeebodem als mijn graf
Ik zwem verder
Ik schroef mijn tempo op
Geen idee waarheen ik ga
Ik kom eraan
Wat er ook gebeurt
Ik kom eraan
Ik geef nooit op
Kruistocht
KruistochtIk was een soort alpinist
Ik beklom berg na berg
En na elke berg die ik had beklommen
Volgde weer een nieuwe berg
Het hield nooit op
Ik zwoegde voort
Maar opgeven deed ik niet
Ik wilde wel opgeven
Ik wilde zo graag opgeven
Niets liever dan dat
Mezelf neerleggen in de sneeuw
De geest geven
De tocht beëindigen
Maar dat deed ik niet
Na elke top volgde een afdaling
Ik daalde dan diep af in mezelf
Tot ik bij de voet van de volgende berg kwam
Waarna het klauteren weer begon
Ik wist niet waar ik me bevond
Of waar ik naartoe ging
En of ik daar ooit zou arriveren
Ik kon me niets anders voorstellen
Dan dit bestaan als bergbeklimmer
Ik had altijd bergen beklommen
Een ander leven herinnerde ik mij niet
En zo ging het door
En zo ging het verder
Tot ik op een dag de zee bereikte
Zomaar ineens
De bergen lagen achter mij
Ik aanschouwde de oceaan
Ik besloot een zwemmer te worden
Ik werd een bedwinger
Van de golven en de branding
Ik zwem nu alweer maanden
Ik zwem aan éen stuk door
Voor mij alleen oceaan
En achter mij eveneens
Zal ik ooit de oever vinden ?
Wat tref ik daar dan aan ?
Bergen waarschijnlijk
Niets dan bergen
Werelden van rots en steen
En achter die bergen
Waarschijnlijk weer oceanen
Veel meer zeeën van wanhoop
Dan een mens bedwingen kan
De ontreddering is groot
Ik verlang naar rust en vrede
Naar de zeebodem als mijn graf
Ik zwem verder
Ik schroef mijn tempo op
Geen idee waarheen ik ga
Ik kom eraan
Wat er ook gebeurt
Ik kom eraan
Ik geef nooit op
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 05-11-2018
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Vincent OostrijckActief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Kruistocht’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.