INLOGGEN
«»

Kruistocht

Kruistocht

Ik was een soort alpinist
Ik beklom berg na berg
En na elke berg die ik had beklommen
Volgde weer een nieuwe berg

Het hield nooit op
Ik zwoegde voort
Maar opgeven deed ik niet

Ik wilde wel opgeven
Ik wilde zo graag opgeven
Niets liever dan dat

Mezelf neerleggen in de sneeuw
De geest geven
De tocht beëindigen

Maar dat deed ik niet

Na elke top volgde een afdaling
Ik daalde dan diep af in mezelf
Tot ik bij de voet van de volgende berg kwam
Waarna het klauteren weer begon

Ik wist niet waar ik me bevond
Of waar ik naartoe ging
En of ik daar ooit zou arriveren

Ik kon me niets anders voorstellen
Dan dit bestaan als bergbeklimmer

Ik had altijd bergen beklommen
Een ander leven herinnerde ik mij niet

En zo ging het door
En zo ging het verder

Tot ik op een dag de zee bereikte

Zomaar ineens

De bergen lagen achter mij
Ik aanschouwde de oceaan

Ik besloot een zwemmer te worden
Ik werd een bedwinger
Van de golven en de branding

Ik zwem nu alweer maanden
Ik zwem aan éen stuk door

Voor mij alleen oceaan
En achter mij eveneens

Zal ik ooit de oever vinden ?
Wat tref ik daar dan aan ?

Bergen waarschijnlijk
Niets dan bergen
Werelden van rots en steen

En achter die bergen
Waarschijnlijk weer oceanen
Veel meer zeeën van wanhoop
Dan een mens bedwingen kan

De ontreddering is groot
Ik verlang naar rust en vrede
Naar de zeebodem als mijn graf

Ik zwem verder
Ik schroef mijn tempo op
Geen idee waarheen ik ga
Ik kom eraan

Wat er ook gebeurt
Ik kom eraan
Ik geef nooit op

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 05-11-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Vincent Oostrijck
Actief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Kruistocht’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.