Onbegrijpelijk

Gertjan van der Kraan

Onbegrijpelijk

Wijd open ogen
Een wereld bewogen
Angstige stemmen
Onmogelijk te remmen
De slagboom gaat neer
De bel gaat te keer
Een vertwijfelde vraag
Een steen in je maag
De blik van de kinderen
Is dit te verhinderen
Harder wordt hun gehuil
Ik val in een kuil
Een schreeuw, een gil
En dan is het stil
De klap was hard
Dan wordt het zwart
Zwart als de nacht
Met zoveel kracht
Vier levens zo teer
Leven niet meer
Onbeschrijflijk verdriet
Begrijpen doe je het niet
Dan komt men nader
Tot moeder en vader
De ogen zeggen het al
Een vreselijk ongeval
Nee! Het is niet waar!
En dan sta je daar
Het is onbegrijpelijk
Zo’n vreselijk ongeluk
Een antwoord heb je niet
Er is alleen dat verdriet