Gebroken vleugel
ik zag je vandaag
dapper liep je met een
gebroken vleugel
je tred was traag
een verbeten blik
je hield je sterk
Je zag me niet
ik wilde zwaaien
maar besefte dat dat pijnlijk is
als je ziet
dat ik wel vliegen kan
terwijl ik het jou zo toewens
ik kan niet uitleggen
waarom het is zoals het is
stil ben ik je maar voorbij gegaan
woorden hebben niets te zeggen
al zou ik willen schreeuwen
je optillen en meenemen
je moet het zelf doen
al is het met 1 vleugel
al gaat het moeizaam
al is het nooit meer zoals toen
de zon, de sterren en de maan
ze zijn er nog, het is nog te ver
als ik je weer tegen kom
een volgende keer
hoop ik dat ik zie
dat jij mij zonder pardon
schaterlachend inhalen kan
wat zal ik dan zwaaien!
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 02-05-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Erna Kagenaar (Actief sinds: 10-01-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Gebroken vleugel ’ van Erna Kagenaar zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.