De gave van verdwijnen
De gave van verdwijnen
Een sombere man
Met een chronisch gebrek
Aan inbeeldingvermogen
Had ondanks zijn vlakke persoonlijkheid
Een hartstochtelijk verlangen
Namelijk het verlangen
Om plotseling ergens in te verdwijnen
Voor altijd
Maar helaas
Het lukte hem niet
Tot zijn grote verdriet
Want hij had geen verbeeldingskracht
Hij las berichten
Over mannen die het wel
Met veel succes hadden gedaan
De een verdween
In een gedachte
De ander verdween gewoon
In een droom
Weer een andere man
Verloor zichzelf in een gevoel
En werd daarna nooit meer gezien
Het lijkt zo eenvoudig
Je visualiseert een uitgang
Uit je bestaan
En vervolgens een ingang
Naar een nieuw begin
Daar stap je dan
Vol overgave en overtuiging
Gewoon in
En je verdwijnt
Weg ben je
De steeds somberder wordende man
Lukt dit dus niet
Hij faalt
Waar anderen slagen
En dat vreet aan hem
Hij zit nu onbewogen
En ongemakkelijk
In zijn comfortabele stoel
Hij concentreert zich
Hij hoopt
Dat als hij niet plotseling verdwijnen kan
Hij misschien wel
Uiteindelijk
Langzaam maar zeker
Vervagen mag
De arme donder
We hopen het maar
Voor hem
En misschien ook voor ons
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 06-02-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Vincent Oostrijck (Actief sinds: 20-08-2017)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De gave van verdwijnen’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.