Kantoorleven is geen leven

Door: Vincent Oostrijck

Kantoorleven is geen leven

Toen ik nog op kantoor werkte
Was ik met enige regelmaat
Fysiek aanwezig
Op van die eindeloze vergaderingen
In benauwde kamertjes
Met lange tafels
Volgepropt met medewerkers
Die allemaal interesse veinsden
In wat er die dag besproken werd

Hoe langer de bespreking duurde
Hoe meer de tergende verveling
En de lijdensdruk toenamen
Ik zei dan tegen mezelf
"When does the hurting stop"
Als een mantra
Herhaalde ik deze zin
Opnieuw en opnieuw
En opnieuw in mijn hoofd

Ik had ook nog een fantasie
Die ik zelf geweldig vond
En die me echt hielp
Om elke nieuwe vergadering
Te doorstaan en te overleven

In gedachten
Sprong ik plotseling op tafel
Iedereen schrok zich rot
En ik liet mijn broek dan zakken
Waarna ik vrij laconiek
Langzaam hurkte
En mijn behoefte deed midden op tafel
Terwijl ik de woorden sprak
"Jullie praten poep
Zie, ik geef jullie poep"

Ik stelde me voor
Dat de aanwezigen gingen gillen
Van afschuw en ontzetting
Ik werd daarna uiteraard
Direct op staande voet ontslagen
Een zalige gedachte

In werkelijkheid deed ik niets
Helemaal niets
Ik bedacht me dat
Als ik op staande voet werd ontslagen
Ik niet eens recht zou hebben
Op een uitkering
Niet handig voor iemand
Met rekeningen en een hypotheek

In plaats daarvan
Werkte ik gewoon door
En door
En door
Tot ik geestelijk en lichamelijk
Ziek werd
Ik wilde nauwelijks nog leven
Op die manier ben ik
Aan het kantoorleven ontsnapt
Maar ik heb er nu nog last van
De prijs van jezelf dit aandoen
Is vreselijk hoog

Lees dit verhaal
En als u iets hiervan herkent
In uw werksituatie
Op zo'n vreselijk kantoor
Is mijn dringende advies
Keer om meneer
Keer om mevrouw
Verander uw leven
Nu het nog kan
Succes ermee