INLOGGEN
«»

Polleke

Polleke

Mijn hele leven lang
Gaf ik Polleke de schuld
Van echt alles
Wat er was gebeurd
Van alle pijn
In mijn ellendige bestaan
Terwijl ik niet eens wist
Wie deze Polleke was
Geen flauw idee
Ik wist alleen
Hij is het
De oorzaak van mijn verdriet
Ik vervloekte hem daarvoor

Op een dag in januari
Werd ik wakker
Met een plotseling
Maar absoluut besef
Wie Polleke was
En die middag
Liep ik door de straten
Van Capelle aan den IJssel
De wind blies guur en onaangenaam
Dwars door mijn botten heen

Ik klampte me letterlijk vast
Aan de eerste de beste voorbijganger
Een kale man
Met een verontrust gezicht
Ik vroeg hem
"Weet u misschien wie Polleke is ?"
"Nee, geen idee"
Zei hij
Hij spoedde zich weg
Ik riep hem nog na
"Ik meneer !
Ik ben Polleke !
Ik ben het zelf !
Kunt u dat niet zien dan ?"

Ik slijt mijn dagen nu
Als Polleke uit Rotterdam
In de wetenschap
Dat alles wat mij overkwam
Mijn eigen schuld is
Ik heb het zelf veroorzaakt
En zoals men vroeger al zei
Eigen schuld, dikke bult
Dit is mijn lot
U hoort mij niet klagen
Merci en tot snel

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 06-01-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Vincent Oostrijck
Actief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Polleke’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.