Afscheid van een demente man

Vincent Oostrijck

Afscheid van een demente man

Ik zocht hem regelmatig op
In het zorgcentrum voor demente ouderen
Ergens in Rotterdam
Hij was feitelijk te jong om daar te zijn
Met zijn zeventig levensjaren

Hij was een lieve en een zachte man
Met een goed ontwikkeld intellect
Groot en fors van gestalte
We dronken samen koffie
En luisterden naar muziek
Hij hield onder andere van Pink Floyd
Van AC/DC en Led Zeppelin
Maar ook van de Engelse zanger
James Blunt
Niemand is perfect
Zei ik dan met een glimlach

Hij kende Rotterdam uit zijn hoofd
Ook de wijk waarin ik woon
Voor zijn werk kwam hij overal
En als ik een straat niet kende
Waar hij het over had
Zei hij gekscherend
"Heb ik nou Alzheimer of jij ?"
We hebben samen veel gelachen

Hij verloor steeds meer
De grip op zijn leven
Zijn geheugen liet hem in de steek
Zijn lichaam werkte niet meer mee
En hij wist dat
Het maakte hem verdrietig
En teneergeslagen
Hij maakte zich voortdurend zorgen
Met name om zijn vrouw
Die nu alleen moest wonen
Zonder hem
Hij voelde zich schuldig
Hij vond zelf
Dat hij haar te veel belastte met zijn ziekte

We hebben veel gepraat
Hij luchtte zijn hart bij mij
Hij vertrouwde mij
Ik luisterde naar hem
Stelde hem gerust
Zover dat nog kon
Ik probeerde hem
Wat te laten ontspannen
Of gewoon een beetje
Gezelligheid te bieden

Als ik hem opzocht
Stond hij me meestal al op te wachten
Hij was de enige bewoner
Die mijn naam onthield
Op een middag werd ik gebeld
Dat hij door een plotselinge infectie
Op sterven lag
En dat hij de volgende dag
Waarschijnlijk niet zou halen
Wat ook zo was

Nu we een paar maanden verder zijn
Denk ik nog steeds aan hem
Tot ziens lieve Chris
Het gaat je goed
Je was ineens verdwenen
Een verdere
Onvermijdelijke aftakeling
Is je zo bespaard
Je geloofde niet in God
Maar doe hem de groeten
Wil je
Mocht je heel misschien
Nu toch in de hemel zijn