INLOGGEN
«»

Tot het niet meer gaat

Tot het niet meer gaat

Ik sta in de hal
Van een flatgebouw
Ik druk op een knop
De lift komt tot leven
Industriële geluiden
Een mechanisch wiel dat draait
Ik wacht
Ik lijd in stilte

Dan ineens
De complete stilte
Als de lift stopt
Een eeuwige seconde
Waarin ik totaal verdwijn
De tijd staat stil
Ik spring in het vacuüm
Dat het moment creëert
Met gesloten ogen

Emoties rennen door elkaar
Als manische mannetjes
Ze zijn de weg kwijt geraakt
En allemaal in paniek
Kippen zonder kop
Ik vind ze zo irritant

Pijn hapt in mijn nekspieren
Een naald in mijn oogbol
Geef me wat rust
Laat me verdwijnen
In een rustgevende duisternis
Gewoon even niet bestaan
Ik wil gaan liggen
Tijd voor een winterslaap

Dan een klik
De lift nodigt me uit
Tot het betreden van de werkelijkheid
Ik open de deur
En ik stap gedecideerd in
Omhoog zullen we gaan
De avond gaat beginnen
Ik ga gewoon door
Tot ik niet meer kan
En alles ophoudt
Voor mij

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 14-11-2017

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Vincent Oostrijck
Actief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Tot het niet meer gaat’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.