De wachtkamer, deel 3

Vincent Oostrijck

De wachtkamer, deel 3


Ik zie te veel wachtkamers in dit leven

Deze voelt bekend

Ze voelen namelijk allemaal hetzelfde

Ik zit wederom te wiebelen in mijn stoeltje

Soms turend op mijn mobiele telefoon

Dan weer starend in het niets

Ik wacht, ik wacht, ik wacht


Waarom is het licht zo fel

Ik knijp mijn ogen dicht

Het licht van een tl-buis 

Bundels ultraviolette stralen 

Weerkaatsen in mijn schedel

Niet zo fijn, niet zo fijn


Het is hier best wel heet

Koud zweet op mijn voorhoofd

Er is geen zuurstof meer 

De ruimte is vacuüm gezogen

De binnenkant van een strakke cocon

Hoe kom ik hier weer uit

Mijn zenuwen staan op springen


Ik voel me hier altijd zieker dan ik ben

En zo ontzettend sterfelijk

Alsof je elk moment te horen krijgt

"Meneer, uw leven is voorbij"

Zo zijn de wachtkamers in mijn leven

Binnenkort zit ik weer op deze stoel