INLOGGEN
«»

De wachtkamer, deel 2

De wachtkamer, deel 2

Ik zit in de wachtkamer
Uren zit ik hier al
Misschien zelfs dagen
Er hangt geen klok aan de wand
Maar ik voel de tijd tikken
In het diepste van mijn brein
Er bestaat geen tijd op deze plek
Alles is eindeloos
Wanneer ben ik aan de beurt
Om opgehaald te worden
En krijg ik dan wat ik wil
De angst kronkelt en draait cirkels
In de holtes van mijn buik
Ik ben misselijk en duizelig
Hopelijk komen ze niet nu al
Laat mij nog even zitten
Met de andere afwezige wachtenden
Ik vraag me oprecht af
Wie van hen vol is en wie leeg
We wachten allemaal op iets
Iets dat nooit zal komen
Godot zal nooit opdagen
Net als alles mij te veel wordt
En mijn ogen vollopen met vocht
Terwijl ik overweeg weg te gaan
Spreekt een jonge vrouw mij aan
"U bent aan de beurt, volgt u maar"
Er is niets dat ik liever wil
Ik sta gehaast op
Bereid om eeuwig te volgen
Wat anders kan ik doen
Ik wil zo ontzettend graag vergeten
Wie of wat ik ben

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 26-10-2017

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Vincent Oostrijck
Actief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De wachtkamer, deel 2’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.