Rugzak

Esther

Ik torste een rugzak vol lood met me mee
Zo zinloos als water dragen naar de zee
Het deed pijn, knelde en voelde heel zwaar
Maar soms was er de gedachte,
'Is dit echt waar, of verzin ik dit maar?'
'Weegt die rugzak wel echt zo zwaar?'

Onder de zware last gebukt liep ik naar de zee
Ik wilde gaan zwemmen, mijn rugzak nam ik niet mee
Deze liet ik met een plof vallen in het zand
In het zand van een oneindig lang wit strand
Ik moest de last loslaten, anders zou ik verdrinken
Zou ik met mijn loodzware rugzak naar de zeebodem zinken

Na een verkwikkende duik was ik blij dat ik weer naar mijn rugzak toe kon
Het voelde vertrouwd de last met te zeulen,
Al was het maar een verhaal dat ik verzon