de vis

Geert Messelis

hij is een vis
dat heeft ze hem gezegd
weet veel hoelang geleden
niet ademen, maar kieuwen
hij zwemt langs het behang
met prenten van een haven
zwemt nooit
oppervlakkig
verstopt zich in het zand
de vis
heeft net
de laatste trein gemist
komt niet in het gesticht
zijn kamer wacht
een vis in heel vreemd water
slaat met zijn staart
want hij is bang
geen medicatie
geen zuster op de gang
hij vindt geen zand
kan niet verbergen
bij zijn dolen
een waan
onzichtbaarheid
in hem geboren