INLOGGEN
«»

witte dame

kaarswit schreit zij door
de lange witte gangen
haar dagelijkse wandelgang
haar vingers gaan nooit open
en knoestig zijn haar knoken
haar armen zwaaien uit de kom
ze zoekt al jaren
en nooit, nooit vind ze iets
ze bestaat, be-staat ze?
ze herkent nooit meer het heden
maar zoekt naar het verleden
ze wil een uitweg vinden
niet zoals de dag
dat ze binnen werd gebracht
haar mond is dicht genaaid
om geen geheimen te onthullen
die sinds lang
vergeten zijn

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 29-12-2016

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Geert Messelis
Actief sinds: 26-09-2016 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘witte dame’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.