Strijd

Lachaim

Ik voel me gesloopt
kruipend huilend misplaatst haat
verslaafd aan de dope geen schijntje van hoop

Ik kijk door de loop
tastend in het duister gedoopt door het kwaad
met mijn longen en kop gevuld met rook.

Gebroken God waar is mijn geloof
ik voel me beroofd van waardigheid liefde en ook
mijn kindertijd en die is nu dood.

Over door een overdosis gekloot
en niemand die er schuldig is
is wat de onschuld zelf gelooft

Kop in het zand en doof
de pijn in mijn hart want ik geloof
in een leven gemaakt van strijd en onmacht
geef acht.

Geef het niet op en wacht
op mijn tijd die gedachte verzacht
ja ik wacht op mijn tijd
maar wordt die tijd ooit gebracht?