Soms woon je in mij
je woont in mij
zo af en toe
huis je er tijden
eet me leeg
drinkt mijn bronnen
neemt
mijn licht
je tekent in mij
schilderijen
vol pijn gebeiteld
wonden
in de nacht
als duistere bloemen
je scheurt
de zon tot barsten
zingt schril
hese akkoorden
vlamt vuur
in ruïnes
van de tijd
je vertrekt uit mij
plots zonder geluid
zonder gebaren
aan de horizon
en ik herinner
me slechts vaag
jouw gezicht
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 11-10-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Ton Jurriansen (Actief sinds: 14-09-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Soms woon je in mij’ van Ton Jurriansen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.