West friesland

rene kamsma

Waneer je de wind over de wieg hebt horen ruizen
en je hebt gehuppeld tussen molens en tuindershuizen.
Als de noordzee je vakantie was
en je hebt gevreen in het hoge gras.
Als je op je fiets je kuiten hebt getraind
en je hebt je hart aan dit land geleend.
Dan lacht je hart je kinderhart.

Waneer je dan verhuist en je zoekt de grote stad
en op blote voeten alle kroegen hebt gehad.
En je denkt dit is pas echt geluk.
Zo'n bruizend leven dat kan niet stuk.
Dan ga je het schip en het schip dat strandt.
Je huilt je ogen rood en je kruipt aan land.
Dan treurt je hart je kinderhart.


En als je dan door heimwee word overmand.
En je loopt gebogen te pijnzen op het strand.
En je denkt ik moet te warskip gaan .
die grote stad daar moet ik snel vandaan.
Waneer je weet ik kan weer alles aan
Dan weet je pas ik ben naar huis gegaan
Dan gloeit je hart je kinderhart.

Waneer het kanaal weer glinsterd in de zon
en de zoute wind niet beter waaien kon.
Waneer je vrienden drinken op je geluk
Dan weet je het pas echt dit kan niet stuk.
Dit is mijn land mijn westfriese land.