«»
aan de vriendelijk stromende rivier,
bezingt het vredige dorp, trots blij vertier,
wrede, langverstilde krijgsbeleving.
Het verleden van zijn knusse omgeving
kent het sluwe, menselijke roofdier:
bloeddorstig, soms eerlijk, zwaaide de banier,
hopend op roemrijke overwinning.
Door de staten ademt verjongd gemoed,
hernieuwt steeds in winkelbuurt of woonhuis
stuwende arbeidslust vol levensmoed.
Tussen het kalme bos- en Maasgeruis
onderneemt men met schappelijke gloed,
toebehorend aan 't vrije Limburgse thuis.
MOOK
Op een zacht glooiende heuvelhellingaan de vriendelijk stromende rivier,
bezingt het vredige dorp, trots blij vertier,
wrede, langverstilde krijgsbeleving.
Het verleden van zijn knusse omgeving
kent het sluwe, menselijke roofdier:
bloeddorstig, soms eerlijk, zwaaide de banier,
hopend op roemrijke overwinning.
Door de staten ademt verjongd gemoed,
hernieuwt steeds in winkelbuurt of woonhuis
stuwende arbeidslust vol levensmoed.
Tussen het kalme bos- en Maasgeruis
onderneemt men met schappelijke gloed,
toebehorend aan 't vrije Limburgse thuis.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 03-04-2018
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Han MessieActief sinds: 18-01-2018Informatie bij het gedicht:
Her vredige en bevallige dorp Mook kent een bloedig verleden. Laten we denken aan de slag op de Mookerheide in 1574, waarbij twee broers van Willem van Oranje sneuvelden. Ook is er in de Tweede Wereldoorlog erg gevochten. Er is vlakbij deze plaats nog een militair ereveld. Maar de Limburgse schappelijkheid is hier onverwoestbaar. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘MOOK’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.