staat de stad?

Geert Messelis

de stad ademt moeilijk
gevat
in Victoriaans korset
de stad danst de French can-can
op oude zware benen

de straten met dat beetje mist
verhullen kraaienpootjes
van scheefgezakte, gevels
de motoren draaien stationair
het loopt weer voor geen meter

de slapeloze stad
wil zo graag
eens voor een nacht
de moee ogen dicht

de regen wist verdriet
met ruitenwissers tegelijk
om haar gloriedagen
toen niets mocht
maar alles kon
bij het gerinkel van de gouden franken
dicht bij het station
Circe voor reizigers
die hun trein nooit zullen halen

de geheimen van de onderkant
de zelfkant
is eenzelvig
en opent nooit de mond
alleen de ingewijde
aait haar kont