stad 2

Geert Messelis

de auto's glijden duister
op het zwarte
hun lichten schijnen
naar het Noorden
de slaapstad wacht
de stad krimpt binnen zijn grenzen
een naald wijst fier ten hemel
en slaat de daken plat
de weg na de dood
is een verlaten pad
de tingel van een tram
alles dampt aan
tot stolling achter glas
een bruin café
een paar gewoonteklanten
de eerste slok
doorspoelen van de dag
de waardin trekt zich terug
binnen een kleed van schemer
wacht ze
tot haar uur gekomen is