stad op drie benen

Geert Messelis

het stadje leeft nog ingeslapen
ook al schijnt de zon zo onbedaarlijk
er wordt niet veel gebaard
de klok leeft ongeleefd verleden

de veren van de haan zien dof
zijn kraaien is vergaan
hij wijst niets meer aan
bij het ter kerke gaan

tot in het hart van de stad
zie je te koop/te huur
de stad is met pensioen
wie blijft zit op verwarmde terrassen
te praten over toen

je kan nog kinderstemmen horen
als vogels in de lente
maar altijd met de juf
met de hele klas

maar de stad draagt een oud pak
sleets steeds
hier schittert aftandsheid
de stad heeft nooit een kunstgebit gekregen
geen vreemde vogels strijken neer
er wordt nog wel geleefd
niet zot meer
maar ingetogen
zoals een oude dame