Andes 2
handen klauwen naar vaste grond
ontmoeten niets dan rotsen
stenen regen van de helling
gedonder
die het zachte mist
van sneeuw die je verstikt
geen ontkomen
voor handen waar het eigen bloed aanzit
diep in de mijn
staat de grijns met hoorns
stortregens ontketenen modderstromen
verlicht door bliksem
in de nacht bij dag
gezichtloze gezichten
het fluiten van de wind
verstikt de adem
er zullen offers nodig zijn
aan hun duivels
hier ,regent het beschaafd
uit monochrome lucht
schrijven bij kunstlicht in de bloesemmaand
geen boodschapper van de lente
alleen de zwarte wintervogels
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 03-05-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Geert Messelis (Actief sinds: 26-09-2016)
Informatie bij het gedicht
Tijdens een documentaire een duivelsbeeld in een diepe mijnschacht gezien en momenteel lees ik opnieuw "De Geesten van de Andes" van Mario Vargas Lloa.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Andes 2’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.