kraai

Geert Messelis

de stad verschemert
in het grijze
van zijn hemel
het zwart gebruikt het grijze
als decor
het zwermt heelder luchten vol
met beelden
het splitst en splijt
en tekent onbestaanden
tegen grauwe achtergrond
het grijnst en loopt de hemel af
in toonladders van wieken
en komt terug
als dansers in schier eindeloze rijen
en op een slag
(onhoorbare paukenslag)
zijn ze verdwenen
naar het oosten
waar na de nacht
de morgen op ze wacht