«»
een wijde den op het zacht glooiende veld
waakt over ruig struweel, dat fijntjes welt,
kijkt naar het verijlende vergezicht.
Voldaan bloost de zon, moe van haar gewicht,
geeft de stad zoele streling, die rust vermeldt,
terwijl alles met schemerpaars versmelt.
Daarin soezen verzonken werk en plicht.
Dit schilderij brengt Limburgs aard tot leven:
bij zware arbeid en daags gebeuren
zich aan luchtige stemming overgeven;
aanpak en gemoed mogen elkaar keuren,
samen broederlijk eensgezind zweven,
omringd door lovende bloemengeuren.
RUIME GEEST
De heuvel glanst in teer gouden avondlicht;een wijde den op het zacht glooiende veld
waakt over ruig struweel, dat fijntjes welt,
kijkt naar het verijlende vergezicht.
Voldaan bloost de zon, moe van haar gewicht,
geeft de stad zoele streling, die rust vermeldt,
terwijl alles met schemerpaars versmelt.
Daarin soezen verzonken werk en plicht.
Dit schilderij brengt Limburgs aard tot leven:
bij zware arbeid en daags gebeuren
zich aan luchtige stemming overgeven;
aanpak en gemoed mogen elkaar keuren,
samen broederlijk eensgezind zweven,
omringd door lovende bloemengeuren.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 16-04-2018
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Han MessieActief sinds: 18-01-2018Informatie bij het gedicht:
Een schilderij, geschilderd in de buurt van Mook en Middelaar, geeft een stad en daaromheen liggende natuur bij zonsondergang weer. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘RUIME GEEST’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.