INLOGGEN
«»

RUIME GEEST

De heuvel glanst in teer gouden avondlicht;
een wijde den op het zacht glooiende veld
waakt over ruig struweel, dat fijntjes welt,
kijkt naar het verijlende vergezicht.

Voldaan bloost de zon, moe van haar gewicht,
geeft de stad zoele streling, die rust vermeldt,
terwijl alles met schemerpaars versmelt.
Daarin soezen verzonken werk en plicht.

Dit schilderij brengt Limburgs aard tot leven:
bij zware arbeid en daags gebeuren
zich aan luchtige stemming overgeven;

aanpak en gemoed mogen elkaar keuren,
samen broederlijk eensgezind zweven,
omringd door lovende bloemengeuren.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 16-04-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Han Messie
Actief sinds: 18-01-2018Informatie bij het gedicht:

Een schilderij, geschilderd in de buurt van Mook en Middelaar, geeft een stad en daaromheen liggende natuur bij zonsondergang weer. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘RUIME GEEST’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.