RUIME GEEST

Han Messie

De heuvel glanst in teer gouden avondlicht;
een wijde den op het zacht glooiende veld
waakt over ruig struweel, dat fijntjes welt,
kijkt naar het verijlende vergezicht.

Voldaan bloost de zon, moe van haar gewicht,
geeft de stad zoele streling, die rust vermeldt,
terwijl alles met schemerpaars versmelt.
Daarin soezen verzonken werk en plicht.

Dit schilderij brengt Limburgs aard tot leven:
bij zware arbeid en daags gebeuren
zich aan luchtige stemming overgeven;

aanpak en gemoed mogen elkaar keuren,
samen broederlijk eensgezind zweven,
omringd door lovende bloemengeuren.