RUIME GEEST
De heuvel glanst in teer gouden avondlicht;
een wijde den op het zacht glooiende veld
waakt over ruig struweel, dat fijntjes welt,
kijkt naar het verijlende vergezicht.
Voldaan bloost de zon, moe van haar gewicht,
geeft de stad zoele streling, die rust vermeldt,
terwijl alles met schemerpaars versmelt.
Daarin soezen verzonken werk en plicht.
Dit schilderij brengt Limburgs aard tot leven:
bij zware arbeid en daags gebeuren
zich aan luchtige stemming overgeven;
aanpak en gemoed mogen elkaar keuren,
samen broederlijk eensgezind zweven,
omringd door lovende bloemengeuren.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-04-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)
Informatie bij het gedicht
Een schilderij, geschilderd in de buurt van Mook en Middelaar, geeft een stad en daaromheen liggende natuur bij zonsondergang weer.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘RUIME GEEST’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.