PEINZEND PAPIER
Langs kale nevelakkers
strompelt een oude man
gebogen maar opgewekt
naar de duinen vol lentegeur
de grijsaard wil
de frisse wind vergezellen
tot vrije golven en einder
blijft echter zitten
op een blij glanzende helling
jonge sterke bloei
nog half in tere sluimer
vraagt hier lang te toeven
hij ziet een nietig plekje
dat heel de wereld verdrijft
ook alle tekeningen
die zijn hand baarde
hem eeuwige roem gaven
slechts
de kleine speenkruidplant
die het scherpe potlood speurend
over witte kreukels doet gaan
bestaat nog.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 30-01-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)
Informatie bij het gedicht
Een oude tekenaar vergeet de wereld om zich heen, alsmede zijn rijk verleden, nu hij dat ene speenkruidbloempje tekent.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘PEINZEND PAPIER’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.