een horizon voorbij

wil melker

ik schilder je
de bergen op
voorbij de rots
en de vallei
toon je de uitzichten
een horizon voorbij


zie in blauw de
nevels van de morgen
even zonder zorgen
genieten van de dag
ik weet het pad dat
je in de verte zag


we dalen snel
penseel voor jou
ravijnen, hun diepte
voel je aan mijn hand
in samen blikken zal hun
dreiging vlug verdwijnen


heb geen angst want
in het groenblauw
van je ogen krijgt
hoogtevrees geen kans
het doek is vlak en
kent haar eigen mededogen