«»
we verwachten
elkaar
passen precies
negatief
in het rolletje
toekomstige foto’s
jij speelt de rol
die ik wil in mijn leven
jouw regie
maakt mij
figurant in het spel
moeilijk
om samen te spelen
rollen te delen
in decors van elkaar
op het podium een paar
figureren we wel
in het toneelstuk van morgen
of is de rol
die we spelen vandaag
steeds een vraag
decor
een ruimte met gaten
welkom met drempel en slot
ruiten mijn breekbare kijk
op de wereld naar buiten
vertrouwen verankerd in muren
vrijheden binnen buiten de buren
rekwisieten genoeg voor toneel
zonlicht verpakt in kleuren van
wolken gordijnen van regen en mist
buien met wind weerlicht en donder
in het spel van de maan gaat
de zon nooit meer onder is
aarde decor met onweergezicht
jij vormt mijn beeld
ik voel met jouw handen mijn lijf
zie in je ogen het vuur van ons spel
denk dus ik ben weet dat je leeft
geef wat jij denkt dat ik ben
krijg ik van jou mijn decorum
spelers
ik zag ze acteren
het leven bewegen
lachen beheerst
verdriet zonder tranen
het voelen geleerd
spraken gedachten
angst schreeuwde fel
speelde het spel
met valse emoties
maakte bestaan tot een hel
ze bogen applaus
zwaaiden bloemrijk
naar juichend publiek
het gordijn sloot de tijd
toen de plooien zich vouwden
de spiegel zei nee
tegen spelers die trachtten
hun spel te verstoppen
in kortzichtige realiteit
als acteurs droegen mensen
hun scherven de ingang weer uit
Theatertrilogie
toneelwe verwachten
elkaar
passen precies
negatief
in het rolletje
toekomstige foto’s
jij speelt de rol
die ik wil in mijn leven
jouw regie
maakt mij
figurant in het spel
moeilijk
om samen te spelen
rollen te delen
in decors van elkaar
op het podium een paar
figureren we wel
in het toneelstuk van morgen
of is de rol
die we spelen vandaag
steeds een vraag
decor
een ruimte met gaten
welkom met drempel en slot
ruiten mijn breekbare kijk
op de wereld naar buiten
vertrouwen verankerd in muren
vrijheden binnen buiten de buren
rekwisieten genoeg voor toneel
zonlicht verpakt in kleuren van
wolken gordijnen van regen en mist
buien met wind weerlicht en donder
in het spel van de maan gaat
de zon nooit meer onder is
aarde decor met onweergezicht
jij vormt mijn beeld
ik voel met jouw handen mijn lijf
zie in je ogen het vuur van ons spel
denk dus ik ben weet dat je leeft
geef wat jij denkt dat ik ben
krijg ik van jou mijn decorum
spelers
ik zag ze acteren
het leven bewegen
lachen beheerst
verdriet zonder tranen
het voelen geleerd
spraken gedachten
angst schreeuwde fel
speelde het spel
met valse emoties
maakte bestaan tot een hel
ze bogen applaus
zwaaiden bloemrijk
naar juichend publiek
het gordijn sloot de tijd
toen de plooien zich vouwden
de spiegel zei nee
tegen spelers die trachtten
hun spel te verstoppen
in kortzichtige realiteit
als acteurs droegen mensen
hun scherven de ingang weer uit
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 13-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Theatertrilogie’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.