ik beitel je tot vrouw
ik ben jouw beeld
aan het houwen
uit de ruwe rots
die jij eens was
zag de branding waar
de golven aan je vraten
het strand waar jij in onbegrip
en stilte bent verzand
ik weet je wispelturig
vurig als je door mijn handen gaat
ik moest je splijten om naar de
aders in je hart te kunnen kijken
ik beitel je tot vrouw
polijs met liefde ronde vormen
niemand heeft je ooit gekend, jij bent
nooit door een warme golfstroom verwend
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 03-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ik beitel je tot vrouw’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.